VOETBALVERENIGING RODEN; HOOGBEJAARD MAAR SPRINGLEVEND!

Vele leden en vooral de jongere weten niet dat ze lid zijn van een voetbalvereniging met een lange en rijke traditie. De v.v. Roden bestaat namelijk al meer dan 85 jaar! Als het een man of vrouw zou zijn dan spreken we van een hoogbejaarde heer of dame. De v.v. Roden is  echter nog altijd een dynamische en volop bloeiende vereniging. Een vereniging waar saamhorigheid, zelfwerkzaamheid, betrokkenheid en vriendschap hoog in het vaandel staan. De vereniging is al meer dan 85 jaar een bindend element in de Rodense samenleving. De grote liefde voor de club blijkt wel uit het feit dat vele, vele vrijwilligers de club met ongeveer 800 leden op een prima manier altijd maar draaiende houden. Op deze mensen met een groot “wit-zwart hart” moet men trots zijn. Een compliment voor deze werkers op de achtergrond is dan ook meer dan verdiend. Zonder hen zou de club geen bestaansrecht hebben.

1929: Oprichting van de v.v. Roden

In de jaren voor 1930 werden er in ons land tal van verenigingen op het gebied van sport en cultuur opgericht, zo ook in Roden. De oprichting van soortgelijke verenigingen hebben een gunstige invloed gehad op de Rodense samenleving, zo schreef de toenmalige burgemeester Bushoff in een voorwoord bij het 40-jarig bestaan van onze club  in 1969. Het was bijna vanzelfsprekend dat een dorp als Roden rond de jaren ’30 van de vorige eeuw een voetbalclub moest krijgen. In 1929 begon het voor het eerst echt serieus te worden. Op 1 augustus van dat jaar vond de officiële oprichting van de v.v. Roden plaats.

Voor die tijd werd er op bescheiden schaal wel al gevoetbald. Voor zover valt te achterhalen werd het voetbal voor het eerst in de jaren tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914 – 1918) geïntroduceerd. Jongens uit het dorp gingen wel eens kijken bij wedstrijden van de roemruchte clubs Be Quick (opgericht in 1887) en Velocitas (opgericht in 1897) uit de stad Groningen. Deze jongens vonden dat er ook in Roden gevoetbald moest worden. Van een officiële vereniging was echter nog geen sprake. Men moet het zien als een club kwajongens die puur voor hun plezier in onderlinge partijtjes tegen een bal aan trapten.

Wel enkele regels

Wel golden er al enkele regels voor de spelers. Men mocht bijvoorbeeld geen spijkers in de schoenen hebben. Op klompen mocht niet worden gevoetbald maar wel op afgedankte damesschoenen.  Na verloop van tijd wilden deze jongens hun krachten ook wel eens meten met clubjes uit de naaste omgeving. De enige gelegenheid hiervoor waren seriewedstrijden, die dan ook veelvuldig werden georganiseerd in die jaren. De winnaar van de seriewedstrijden kreeg een medaille waaraan grote waarde werd toegekend.

Na de officiële oprichting op 1 augustus 1929 werd er in competitieverband gevoetbald en moest er volgens de regels van de KNVB worden gespeeld. Er werd aansluiting gezocht bij de Groninger Voetbal Bond (GVB). Meteen ontstond er al een probleem, omdat de naam die men voor de club in gedachten had, namelijk de Roder Football Club “Hercules” (genoemd naar de in het oude Griekenland vereerde heros Herakles, vermaard om zijn kracht, moed en volharding) moest worden veranderd. Er was namelijk al een club die onder deze naam speelde. Besloten werd de club toen maar gewoon voetbalvereniging “Roden” te noemen.

In competitieverband voetballen

Het eerste jaar waarin “Roden” in competitieverband uitkwam was direct al succesvol, want aan het eind van de competitie eindigde “Roden” gelijk met GVV III. Een beslissingswedstrijd die in Zuidhorn op neutraal terrein moest worden gespeeld werd echter verloren. In 1931 ging “Roden” over naar de Drentse Voetbal Bond (DVB) en dat bracht de vereniging meteen succes. “Roden” werd ongeslagen kampioen van de derde klasse B. In het  daarop volgende jaar kwam “Roden” uit in de tweede klasse en eindigde op de tweede plaats, met een punt achterstand op Buinen dat het kampioenschap behaalde.

“Busschers Kaampie”

Gespeeld werd er in die tijd op “Busschers Kaampie”. Dat was een terrein aan de Lieverseweg, naast het Sterrebos. Achter dit veldje,  dat eigendom was van Jan Busscher en dat prachtig lag opgesloten in het bos, ging toen al een stukje commercie schuil. Jan Busscher exploiteerde in die tijd het café “Onder de Linden” en bedong uiteraard dat de derde helft door de dorstige groep voetballers in zijn etablissement werd voortgezet. Caféhouder Jan Busscher hield echter ook koeien op het veldje en niet zelden kon men de voetballers voor de wedstrijd achter een kruiwagen zien lopen om de koeienvlaaien op te ruimen. Er werd op een hele simpele manier ook wel wat getraind, zoals een bal op het doel schieten. De conditie werd opgevijzeld door een rondje om het veld te lopen.

Een nieuw sportveld en gelijk kampioen

In 1931 kreeg de v.v. Roden een nieuw sportveld aan de Roder haven, op het voormalige Egam-terrein. Roden werd gelijk kampioen van de derde klasse van de DVB. Het ledental groeide, want in het seizoen 1934-1935 kwam Roden al uit met vijf teams. In 1936 promoveerde Roden naar de grote bond, de KNVB. De vader van de bekende Groninger voetballer Piet Fransen was destijds trainer en leerde de Roner jongens zowel met links als rechts te trappen. Een trainer van Roden kreeg destijds nog geen vergoeding en de coach moest het meestal doen met een cadeau. Zo kreeg Fransen voor het trainen van de eerste selectie een fauteuil. De trainer fietste op zondagmorgen met zijn vrouw en kinderen naar Roden. Het gezin nuttigde bij café Scheepstra aan de Raadhuisstraat het middagmaal en ging daarna naar het sportveld. Naar uitwedstrijden met er met een ESA-bus gereisd. Roden had destijds goede voetballers. Een aantal spelers werd zelfs geselecteerd voor het Noordelijk amateurelftal, zoals A. Ottens, S. Zuiderveld,  Jns. Scheepstra, K. Piek en J. Zuiderveld.

Hoogte- en dieptepunten

In de oorlogsjaren 1940-1945 daalde het ledental van de vereniging tot een minimum. Veel jongens werden gemobiliseerd en velen hadden wel wat anders aan hun hoofd dan voetballen. Direct na de oorlog was het ook meteen weer geen rozengeur en maneschijn. Diverse jongens hadden geen voetbalschoenen en het was moeilijk om er aan te komen. Geleidelijk aan kwam het herstel. Dat kwam mede, omdat Roden in de naoorlogse periode over een uitstekende selectie beschikte. In 1955 verhuisde de v.v. Roden naar het huidige sportveld aan de Norgerweg. De vereniging kende vele hoogte- en dieptepunten. Als hoogtepunt geldt nog altijd de belangrijke beslissingswedstrijd in 1962 waarbij Roden op neutraal terrein in Haren tegen Drachten voor promotie naar de tweede klas moest spelen. Zo’n 6000 toeschouwers bezochten deze wedstrijd. Maar ook de wedstrijden tegen Peize werden vaak door zo’n 2000 toeschouwers heel goed bezocht. Hoogtepunten waren vanzelfsprekend ook de trainingskampen van FC Barcelona in 1993 en 1995 met o.a. Johan Cruijff, Ronald Koeman, Romario, Michael Laudrup en van PSV, dat driemaal te gast was in Roden. Sterspelers van PSV in die tijd waren bijvoorbeeld Hans van Breukelen, Erwin Koeman, Gerald Vanenburg en Peter Hoekstra. Een van de dieptepunten is de degradatie afgelopen seizoen naar de derde klasse, nadat het vanaf 2007 in de tweede klas had gespeeld. De v.v. Roden moet een stabiele tweede klasser op de been kunnen brengen, want meestal wordt er technisch verzorgd voetbal gespeeld. Zo goed zelfs dat het diverse jongens uit Roden is gelukt de overstap naar het betaald voetbal te maken. De eerste die dat in 1962 lukte was Jaap Kooistra, daarna kunnen o.a. worden genoemd Sietze Boonstra, keeper Henk Hagenauw, Bé Hagenauw, Lucien Sahatapy, Richard Douwes, Harold Wekema, Tieme Klompe en Arjen Hagenauw.